Australië; Van Airlie Beach tot Mission Beach

G'day mates! Nu Sinterklaas weer vertrokken is en jullie waarschijnlijk allemaal in de kerstsfeer zitten, is het maar weer eens tijd voor een verslagje vanuit hier. Het is hier elke dag mooi weer en op de een of andere manier gaan 'mooi weer' en 'kerst' niet samen in mijn hoofd. Geen kerstgevoel voor mij dus, maar wel nog steeds zomergevoel! Mensen waarschuwden ons voor het begin van het regenseizoen nu we zo Noordelijk zijn, maar de zon draait nog steeds overuren. We smeren hier elke 3 uur in met factor 30, maar toch worden we poepiebruin. Ik denk dat dat iets te maken heeft met het gat in de ozonlaag. Ik vind het voor nu niet zo erg, dat gat in de ozonlaag.

De vorige keer was ik bij Airlie Beach gebleven. Airlie Beach was een klein havenplaatsje. Paar restaurantjes, paar winkeltjes, paar bars en heel veel bootjes. Verder was er een hele mooie lagoon (een soort strandbad) met uitzicht op de zee, omdat de zee te gevaarlijk is om in te zwemmen vanwege de kwallen. De gevaarlijkste zijn de irukandji en de box jellyfish. De irukandji is zo groot als je vingernagel, maar kan ervoor zorgen dat je twee weken op de IC moet blijven met zoveel pijn dat zelfs morfine niks doet. De box jellyfish heeft tentakels van 3 meter en als je gestoken wordt, kan je binnen 2 minuten dood zijn. De lagoon dus, niet de zee. Hier hebben we de meeste van onze middaguren doorgebracht. 's Avonds zijn we een paar keer wat gaan drinken met andere backpackers (Airlie Beach krioelt ervan), bij ons hutje of in een van de bars. Ik ben hier trouwens ook naar de kapper geweest. Was best wel een beetje zenuwachtig, omdat de kapper een beetje gek was en de enige die niet meer dan 65 dollar kostte. Maar het moest moest moest, want de laatste keer dat ik naar de kapper ging was in Maart, waardoor ik nu twee keer zoveel haarpunten dan haren had. Mijn zenuwen bleken terecht. Ook hier betekent 1 cm voor een kapper 1 meter.

Maar oke, ik dwaal af, de reden waarvoor we echt naar Airlie Beach gingen was voor de Whitsundays. De Whitsundays is een eilandengroep in de Great Barrier Reef. Hier gingen we 3 dagen/2 nachten zeilen met een groep van 26 backpackers en 4 crew leden. We zijn naar vier verschillende snorkelplekken gevaren. Met ons oh zo flatterend anti-kwallen pak trotseerden wij het water. We hebben mooi koraal gezien en heel veel vissen in alle kleuren. De coolste vond ik de Maori Humphead Wrasse vissen. In elke baai is er maar één mannetje van deze soort. Deze is ongeveer 1,2 meter en knalblauw met een bobbel op z'n kop. Die bobbel zag er niet eng uit, maar schattig. We hebben deze vis gevoerd en geaaid! De vrouwtjes zijn lelijk, klein en zwart zonder schattige bobbel. Deze kon je niet aaien. Maar nu komt het gekke: Als het mannetje doodgaat, transformeert het oudste vrouwtje haar hele uiterlijk en organen in een mannetje. In één seizoen kan ze dan 3 keer zo groot groeien. Het op een na oudste vrouwtje wordt dan het oudste vrouwtje en zo gaat dat door. Vreemd hè?! Vanaf de boot hebben we ook nog heel veel zeeschildpadden gespot, die regelmatig met hun koppies boven water kwamen om adem te happen. En roofvogels, die om de boot kwamen cirkelen. Als we een stukje worst in de lucht gooien, doken ze naar beneden en vingen ze het uit de lucht. Dat was vet!

Verder zijn we naar Whitsunday Island geweest, naar het uitkijkpunt over White Haven Beach. Dit was zo prachtig, misschien wel het mooiste wat ik ooit heb gezien! Om en om knalblauwe zee en heel wit zand. Heel groot en ver. Vanaf het uitkijkpunt zag je ook Esk Island, het eiland waar per m2 de meeste giftige dieren ter wereld wonen. Brr, ver uit de buurt blijven! Toen onze grootste verbazing weggetrokken was, zijn we naar beneden gelopen om het witte zand (wat uit 98% pure silica bestaat) aan onze voetjes te voelen. Er was ons verteld dat je je tanden kon poetsen met het zand. Dat probeerden we natuurlijk. Mensen keken ons een beetje raar aan en het voelde niet echt lekker in je mond, maar we hadden achteraf wel schone en gladde tanden!

De avonden op de boot waren gezellig en sfeervol zo dobberend op de zee. Vooral de tweede was hilarisch. We deden drankspelletjes met een Duitser en een paar Engelsen die er helemaal niks van bakten. Op het laatste kwam ik met het geniale idee dat het grappig zou zijn om een snorkel op te zetten en via de adembuis te drinken. Gekke Engelsman doet het ook nog. Ging niet helemaal soepel, maar we hadden allemaal buikpijn van het lachen.

Na Airlie Beach en Whitsundays zijn we met de Greyhound bus doorgereisd naar Townsville en vanaf daar met de ferry naar Magnetic Island. Het hostel was echt super mooi! Allemaal kleine huisjes aan een riviertje wat uitkwam in de zee. De rest van het eiland zag er ook prachtig uit. We hebben een dag een auto gehuurd samen met twee Duitse meisjes en zijn naar alle mooie plekjes gereden, vooral naar baaitjes met verlaten strandjes; Geoffrey Bay, Alma Bay, Florence Bay en Horeshoe Bay. We hadden snorkelspullen en kwallenpakken meegenomen, dus konden ook nog eens de zee in! Na ons gesnorkel hebben we de fortswalk gedaan, een wandelroute langs de forten uit de tweede wereldoorlog die gebruikt werden ter verdediging tegen de Japanners. Blij dat ik niet zo'n soldaat was, want wat was het snik heet daar! Wel heel mooi uitzicht en ook nog een wilde koala gespot! Onze laatste stop was Bremmer Point. Hier konden we de rock wallabies voeren, een soort van mini kangoeroes (dus schattiger en minder angstaanjagend). Ze kwamen uit je hand eten met hun voorpootjes op je hand. Heel cute! En toen was de dag voorbij. 's Avonds zijn we in de bar van het hostel wat gaan drinken. Er werden allemaal spelletjes gespeeld en natuurlijk waren de Dutchies de beste! We wonnen heel veel cider, goede avond ;)!

Op onze tweede dag op Magnetic Island zijn we met de drie Duitsers die we overal tegenkomen (zie vorig verslag) (en hier dus weer) naar een wildlife sanctuary gegaan, omdat we graag een koala wilden knuffelen. Echter, voor het koala-onderdeel was er eerst nog een papagaaien-onderdeel, een hagendissen-onderdeel en een slangenonderdeel. Ik vond het drie keer niks, al die enge beesten op je. Ik heb alleen een schildpadje vastgehouden. Hij vond mij ook drie keer niks, dus hij pieste mijn handen onder. Hierna gingen we dan eindelijk de koala knuffelen. Dit was wel echt mega schattig! Net een groot knuffelbeest, balen dat ik hem niet mee naar huis mocht nemen! Als afsluiter gingen we vlak voor we teruggingen nog kleine papegaaitjes voeren. Dit waren er wel honderd, dus ik durfde alweer niet. Alleen een foto maken, want zonder voer vinden ze mij toch niet interessant. Dat dacht ik. Helaas, verkeerd gedacht. Ze kwamen op me afgefladderd, gingen op me zitten en eentje trok zelfs aan mijn haar. Rotbeesten.

Maar ondanks dit was Magnetic Island echt een paradijs! Helaas moesten we snel door naar Mission Beach. Hier kwamen we precies op tijd aan voor de gratis, typische Australische barbeque. Wat een timing! In het hostel was er ook eindelijk weer wifi, dus we hebben het de rest van de avond erg gezellig gehad met onze telefoons ;). De volgende ochtend moesten we vroeg op, want Emmy ging skydiven! Ik hoor jullie nu denken (jaja psycholoog): 'Alleen Emmy, jij niet?'. Nee, ik bleef veilig op het strand staan om foto's te maken. Die papegaaien waren al stressvol, dus uit een vliegtuig springen is helemaal te eng voor mij. Emmy leeft nog. 's Avonds deden we mee aan een quiz. We nodigden een hele slimme jongen uit in ons team en we wonnen een fles rode wijn. Hierna gingen we love actually kijken in een kamer met ijskoude airco. Eindelijk een beetje kerstgevoel!

De volgende dag gingen we voor de laatste keer naar de Greyhound bus, van Mission Beach naar Cairns. Vanaf nu reizen we alleen nog met lokale busjes en het vliegtuig. In letterlijk de laatste minuut van onze laatste busreis nog even ondergekotst door een aboriginal kind naast me. Danku voor deze afsluiter. Dit vind ik ook een mooie afsluiter van dit verslag. Verhalen over Cairns en de rest volgen snel!

Dikke kus,
Esther

P.S. Ik leer hier best veel! Willen jullie nog wat extra dierenfeitjes weten? Hier komen ze:
- Zeeschildpadden kunnen uren onder water blijven, doordat ze hartslag kunnen verslagen tot 1 per minuut.
- Zeeschildpadden hebben een soort van GPS in zich, waarmee ze altijd de weg weten (jaloers!). Ze maken hiervoor gebruik van het magnetisch veld van de aarde.
- Een koala slaapt 20 uur per dag.
- De kustwacht vangt box jellyfisches (die gevaarlijke kwallen) en brengt ze naar de universiteit voor onderzoek. Ze proberen het gif nu te gebruiken om het mensenlijk hart tijdenlijk stil te zetten tijdens operaties.
Interessant hè?!