Chiang Mai en de Karen Villages

Lieve allemaal,

Hierbij mijn tweede verslag. Inmiddels ben ik alweer 1,5 week hier en beter gewend aan het Aziatische leventje. Ik ben nog altijd gezond en wel :).

Oke, de vorige keer dat ik schreef waren we dus in Chiang Mai. Het is een soort Bangkok, maar dan met veel minder chaos en veel meer tempels. Chiang Mai is mooier en de sfeer is beter. Vanuit hier hebben we een 3-daagse trekking gedaan naar de Northern villages waar de Karen stam woont. Voor we de bergen ingingen, stopten we nog bij een local market. Hier lagen meer dingen die ik niet kende, dan die ik wel kende en vooral ook heel veel gore dingen. Allerlei insecten, krioelend in plastic zakjes, hele dode kippen, ingewanden en levende vissen die naar adem (of water?) lagen te happen op het droge. Het stonk er verschrikkelijk. Gelukkig bleven we niet zo lang en gingen we snel door naar een hele mooie waterval, waar we in mochten zwemmen. Hierna begon het wandelen echt. Het was minder zwaar dan ik had verwacht. We gingen hoog de bergen in en er waren overal bamboeplanten en bananenbomen. Soms had je uitzicht over de rijstvelden. Het zag er super mooi uit. We zijn onderweg nog een tarantula tegenkomen. Als je er met een lange stok tegenaan duwde ging hij de stok aanvallen. Ik stond ervan versteld hoe snel en sterk dat beest was! Op het einde van de middag kwamen we aan in het Karen dorpje waar we bleven slapen. De mensen die daar wonen, leven van hun rijstveld, hun vee en van de jacht. En van toerisme, maar ze doen alsof dat niet zo is. Overal liepen kippen, varkens en honden. Alle huisjes waren gemaakt van bamboe en golfplaten. Voor ons lagen er 8 twee-persoonsmatjes klaar in zo'n huisje met boven elk matje een klamboe. Er stond een grote koelbox met bier, waar we veel van moesten drinken, omdat de muggen je dan blijkbaar minder lekker vinden. Ik twijfel nog of dat waar is of dat ze dat alleen maar zeiden, zodat wij meer bier zouden kopen. We mochten meekijken in de keuken hoe het eten bereid werd en ook alles proeven. Ik heb zelfs krekels gegeten. Ze waren knapperig en smaakten een beetje als een muf nootje. Niet vies, maar ook weer niet echt een lekkernij. Na het eten werd er een kampvuur gemaakt, de elektriciteit deed het namelijk maar een uur per dag, en konden we gitaar spelen en liedjes zingen. Je kon wel 1000 sterren zien in de lucht. Zoveel tegelijk had ik er nog nooit gezien! Het was super sfeervol in ons 1000sterren hotel en heel gezellig met heel de groep. De nacht was wel verschrikkelijk. Het bed stonk en het was ijskoud. Af en toe viel er een regendruppel op je hoofd. Om 3 uur 's nachts begonnen de kippen te tokken en om half 5 gingen ze helemaal los. Na voor mijn gevoel 0 uur slaap en een heel groot ontbijt begonnen we aan de zwaarste dag van de trek. We moesten 5 uur lopen door de jungle. Het was goed te doen, alleen de 20 minuten dat we de Big Mama Hill moesten beklimmen waren heftig. Super steil omhoog. Gelukkig hadden Ems en ik niet de slechtste conditie van de groep, waar ik van tevoren bang voor was. Stiekem was ik best een beetje blij met het overwicht, de astma en de katers van sommige van onze groupmates. We eindigden in het olifantenkamp, waar we eerst lunch kregen en daarna op de olifanten mochten rijden. Ik vond ze zo leuk! Ze zijn heel slim en grappig en lief en vanaf nu mijn lievelingsdieren. De olifanten brachten ons naar een iets groter Karen dorp, wat verder ongeveer hetzelfde was als het vorige dorp. We mochten zwemmen in de rivier en na het avondeten was er weer een kampvuur. Bank, onze CEO, was dronken en ging ons allemaal debiele Thaise liedjes en dansjes leren. We hebben heel veel gelachen!

Op de laatste dag van de trek hoefden we niet meer te lopen, maar legden we de afstand bamboe-raftend af. De raft was een vlot van aan elkaar gebonden bamboe en om te sturen moest je met een lange stok afzetten tegen een rots of tegen de bodem. Het was best spannend, want soms ging het heel hard en je kon je nergens aan vasthouden. We hebben die dag ook een slang gezien die opeens over ons vlot kroop. Ik schrok me een hoedje! Na het raften zijn we in een boemelbusje terug naar Chiang Mai gereden. Het was heerlijk om weer terug te zijn op een plaats waar ze schone bedden, warm water en elektriciteit hebben. We vonden dat we wel een full body oil massage verdiend hadden na deze dagen! En het was bijna letterlijk full body; Ze masseerden zelfs onze konten en liezen. We waren wel helemaal relaxed erna. 's Avonds hebben we heel veel niet-Thais eten gegeten in een restaurant waar ze André Hazes draaiden. Het is bijna niet voor te stellen, maar ik vond het leuk om die muziek te horen. Allerlei ervaringen die ik nog nooit eerder gehad heb hier. Na het eten hebben we onze vieze was weggebracht naar een mevrouw met 4 wasmachines. Ons ondergoed hing de volgende ochtend op straat aan de waslijn. Best apart. Maar alles ruikt nu weer heerlijk fris.

In Chiang Mai hebben we ook nog een middag een Thai cooking class gedaan. Dat was heel leuk! We gingen eerst inkopen doen op een markt. Onze teacher vertelde over allerlei ingrediënten die we in Nederland niet hebben wat het was en waar het voor gebruikt werd en we mochten dingen ruiken en proeven. Toen we alles hadden, gingen we naar de Cooking Academy. Er stonden lange tafels met allemaal snijplanken, gaspitjes en pannen en al onze ingrediënten. We kookten de teacher stap voor stap na. Eerst maakten we hot and sour coconut milk soup en phad thai (een gerecht met noodles) en daarna green curry en loempia's. Ik vond alles lekker behalve de soep. We hebben ieder een kookboekje met Thaise gerechten meegekregen. 's Avonds zijn we met een deel van de groep bier gaan drinken op de Night Market. Het was weer een hele gezellige avond!

De volgende ochtend zijn we vanuit Chiang Mai teruggevlogen naar Bangkok. Het was de engste reis uit mijn leven! Twintig minuten voor de landing begon het vliegtuig al rare geluiden te maken en te wiebelen. Toen lukte het nog om mezelf wijs te maken dat het gewoon turbulentie was. Het werd alleen steeds erger en toen we al super laag waren gingen we opeens weer volle snelheid omhoog. En daarna helemaal scheef naar de ene kant. En daarna helemaal scheef naar de andere kant. De motoren maakten een lawaai. Mensen hielden elkaars handen vast en zelfs de stewardessen keken bang. Dan weet je dat het echt menens is. Op een gegeven moment was ik ervan overtuigd dat we neer zouden storten. Ik was helemaal aan het shaken en mijn hartslag voelde alsof die door heel het vliegtuig te horen was. Ondanks dat lawaai van die motoren, dus kan je je voorstellen hoe die tekeer ging. Uiteindelijk bleek dat de piloten er pas op het laatste moment achterkwamen dat er nog een vliegtuig op onze landingsbaan stond. Na deze vliegreis hebben we wel wat ontspanning verdiend, dus na nog een middagje winkelen en een avondje stappen gaan we nu beginnen met het tweede deel van onze Thailandroute; het zuiden! Ik houd jullie op de hoogte!

Liefs,
Esther